SIŁA ROBOCZA

Nietrudno 'było również o siłę roboczą. Trwałą jej tendencją było utrzymywanie się w wielkim nadmiarze. David Ricardo, opierając się na do­świadczeniach swej epoki, mógł utrzymywać w 1817 roku, że „jest sprawą najzupełniej pewną, że podaż siły roboczej ostatecznie będzie zawsze proporcjo­nalna do ilości środków utrzymania” . Inaczej mó­wiąc, osiągnięcie poziomu płac zapewniających utrzymanie czy też zbliżenie się do niego da po pewnym czasie nieograniczoną podaż siły roboczej. Wykorzystywać się będzie dostateczną ilość siły roboczej, tak że wskutek działania prawa maleją­cych przychodów wartość wkładu pracy poszczegól­nego robotnika będzie się mniej więcej równać wysokości jego płacy zapewniającej minimum egzystencji.