WIELKI KRYZYS
Wielki kryzys spowodował bardzo pokaźny spadek produkcji. W latach 1929—1933 globalna wydajność gospodarki prywatnej zmalała w granicach od jednej trzeciej do połowy. Sam ogrom tego spadku tak jak nigdy przedtem koncentrował uwagę na tendencjach globalnej wydajności gospodarki i na ich dalekosiężnym wpływie na losy gospodarcze i polityczne. Rzecz charakterystyczna, wzrost produkcji mniej zaprzątał umysły niż zmniejszenie bezrobocia. „Naszym najważniejszym, podstawowym zadaniem jest znów dać ludziom pracę” — powiedział Roosevelt w swoim pierwszym przemówieniu inauguracyjnym. Ale czy to pośrednio, czy też na marginesie wysiłków zmierzających do zmniejszenia niepewności gospodarczej zwiększenie produkcji zaczęło nabierać coraz donioślejszego znaczenia dla liberalizmu politycznego w jego amerykańskiej postaci.
