WŚRÓD TYPOWYCH WYPOWIEDZI

Po tej dygresji powrócę do zagadnienia popularności reklam I V wśród dzieci. Prawie połowa badanych (45 na 105, co daje 43% ogółu dzieci) wyraziła umiarkowaną aprobatę dla tego typu przekazu, twierdząc najczęściej, że „jedne reklamy są fajne, a inne nie” oraz ze„reklamy są w porządku, ale często przerywają filmy”. Pierwsza spośród typowych wypowiedzi charakterystyczna jest dla dzieci starszych (8-10) lat i wskazuje na pewne umiejętności różnicowania reklam i próby ich oceniania. Sądy tego rodzaju są jednak najczęściej powierzchowne i nie odnoszą się do konkretnych cech reklam. Najczęściej dzieci operują słowami lub sformułowamami-kluczami. „jest fajne” — „nie jest fajne”.