ZBIOROWY POPYT
A potem w roku 1936 pojawił się na widowni John Maynard Keynes. W jego systemie najważniejsze było pojęcie zbiorowego popytu na wydajność gospodarki, które określało wysokość jej globalnej produkcji. W zależności od różnych czynników produkcja może osiągnąć stan równowagi na wysokim bądź niskim poziomie. Nie zdradzała ona żadnej niezmiennej tendencji do zatrzymania się na takim szczególnym poziomie, na którym wszyscy chętni do pracy robotnicy mieliby szansę zdobyć zatrudnienie. A kierując zbiorowym popytem — najbardziej oczywistymi sposobami było zwiększanie popytu poprzez wydatki rządowe przekraczające wpływy z podatków lub zmniejszanie go poprzez podatki przekraczające wydatki — rząd mógł wpływać na poziom produkcji.
